Kontakt
  • Zmień kontrast
  • Zmniejsz rozmiar tekstu
  • Zwiększy rozmiar tekstu
  • Zobacz deklarację dostępności
logo-www-kolor-50logo-www-kolor-50logo-www-kolor-50logo-www-kolor-50
  • AKTUALNOŚCI
    • Najnowsze
    • Komunikaty
    • Blog
    • Kalendarz wydarzeń
    • Wieści Muzealne online
    • Konferencje
    • Archiwum
  • DLA ZWIEDZAJĄCYCH
    • Muzeum, godziny, bilety
    • Wirtualne spacery
    • Kup bilet
    • Regulamin zwiedzania
    • Informacje dla osób z niepełnosprawnościami
    • Oferta noclegowa
    • Gastronomia
  • EDUKACJA
  • O MUZEUM
    • Historia
    • Zbiory
    • Nagrody
    • Projekty i inwestycje
    • Biblioteka
    • Wydawnictwa – sklep
    • Partnerzy
    • Kariera
  • USŁUGI DODATKOWE
    • Wynajem obiektu i terenu
      • Kościół z Drążdżewa
      • Sale konferencyjno-szkoleniowe
      • Piknik
      • Organizacja ogniska
      • Stoiska dla wystawców
    • Wóz, bryczka
    • Szkółka jeździecka
    • Jazda w siodle
  • BIP
  • Facebook
  • Instagram
  • YouTube
  • Mapa strony
0

ROLA KOBIETY NA WSI – JEJ ŻYCIE CODZIENNE

  • Strona główna
  • Aktualności
  • Blog
  • ROLA KOBIETY NA WSI – JEJ ŻYCIE CODZIENNE
WIELKANOC NA MAZOWSZU – wystawa
3 marca 2021
Muzeum zamknięte od 15 marca
15 marca 2021
8 marca 2021
Kategorie
  • Blog
Tagi

Życie kobiety na dawnej wsi nie należało do najłatwiejszych, gdyż na ich barkach spoczywało wiele obowiązków. Pełniły role żon, matek i córek, pracowały ciężej niż mężczyźni, co niestety nie było doceniane.

Kobiety zajmowały się mieleniem zboża na żarnach, dojeniem, krów i kóz, rozpalaniem ognia w piecu, przynoszeniem wody ze studni. Przygotowywały jedzenie, które w okresie letnim podczas żniw córki nosiły na pole pracującym mężczyznom. Po zjedzonych posiłkach myły naczynia, chodziły nad rzekę, albo w baliach przy pomocy kijanek i tarek prały ubrania i bieliznę. Zajmowały się szyciem, cerowaniem, przędzeniem wełny i lnu, darciem pierza na pierzyny i poduszki. Kobiety również karmiły zwierzęta, pieliły ogródki, zbierały zioła, pomagały przy wykopkach buraków i ziemniaków, a także wiązały zboże w snopki[1].

Ze względu na patriarchalny model społeczności kobiety musiały być posłuszne mężczyznom, nie miały prawa do podejmowania decyzji. Początkowo odpowiedzialny za córki był ojciec, a później mąż[2].

Okres ciąży i poród był dla kobiet czasem niebezpiecznym, nie tylko ze względu na słabą opiekę zdrowotną, ale także zważywszy na liczne zakazy, wierzenia i przesądy. Jako, że była ona narażona na uroki nie wolno jej było patrzeć przez dziurkę od klucza, żeby dziecko nie miało zeza; przechodzenie przez dyszle przy wozie mogło skutkować owinięciem się pępowiny wokół szyi dziecka; należało także unikać siadania na progu, aby poród nie był ciężki[3].

Samo wychowywanie dzieci wiązało się czasem z mnóstwem wyrzeczeń „ileż razy tak jest, że ostatni kawałek chleba, ostatnią kwartę mleka rozdzieli pomiędzy męża i głodne dzieci a jej samej najczęściej służą za posiłek gorzkie łzy gdzieś pokryjomu połykane”[4]. Troska o dzieci była tak wielka, że matki wolały same głodować, aby dzieci mogły zjeść i przeżyć ciężkie czasy.

Na głowie kobiety spoczywał cały dom, rodzina i gospodarstwo. Ilość wykonywanych zajęć była przytłaczająca. Była postrzegana, jako sprzątaczka, kucharka, służąca, pielęgniarka, opiekunka, nauczycielka i to wszystko w jednej osobie- kobiecie. To właśnie kobiety były bohaterkami tamtych czasów.

 

Autor: Magdalena Kowalak

wystawa w wiejskiej izbie przedstawiająca darcie pierza
Darcie pierza. Wystawa w chałupie z Rempina
dwie kobiety, które drą pierze w wiejskiej izbie
Darcie pierza
dwie kobiety na pierwszym planie, które kopią ziemniaki na polu, w tle dwie inne osoby
Praca przy wykopkach

 

Bibliografia:

  • Gresz A., Harowały, chorowały, krótko żyły. Ciche superbohaterki polskiej wsi, których nikt nie doceniał, strona internetowa na temat, https://natemat.pl/257791,jak-zyly-kobiety-na-wsiach-w-miedzywojennej-polsce-harowaly-krotko-zyly.
  • Kolberg O., Jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce. Kraków, Tom 5, cz. I, Kraków 1871.
  • Migurska K., Przesądy w ciąży i po narodzeniu dziecka, strona internetowa muzeum Kolbuszowa, http://www.muzeumkolbuszowa.pl/etnonotatnik/1056-przesady-w-ciazy-i-po-narodzeniu-dziecka.
  • Pamiętniki chłopów, Warszawa 1935.

[1]O. Kolberg, Lud. Jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce. Kraków, Tom 5, cz. I, Kraków 1871.

[2] A. Gresz, Harowały, chorowały, krótko żyły. Ciche superbohaterki polskiej wsi, których nikt nie doceniał, strona internetowa na temathttps://natemat.pl/257791,jak-zyly-kobiety-na-wsiach-w-miedzywojennej-polsce-harowaly-krotko-zyly.

[3] K. Migurska, Przesądy w ciąży i po narodzeniu dziecka, strona internetowa muzeum Kolbuszowa,  http://www.muzeumkolbuszowa.pl/etnonotatnik/1056-przesady-w-ciazy-i-po-narodzeniu-dziecka.

[4]Pamiętniki chłopów, Warszawa 1935, s. 26.

Podaj dalej

Podobne wpisy

Drewniane szalowane drzwi z ćwiekami

Drzwi deskowe, szalowane z ćwiekami - MWM, chałupa z Dzierżążni 2023 r.

23 stycznia 2023

Jeszcze trochę o drzwiach …


Czytaj dalej
Słomiany dach wsparty na czterech balach, wypełniony słomą

Wypełniony bróg we wsi Tuchlin, 1999 r.

13 stycznia 2023

Bróg, brożek, brożyna


Czytaj dalej
Studnia z żurawiem na wiejskim podwórku, obok poidło dla zwierząt, w tle budynki gospodarcze

Studnia ocembrowana kamieniami ocembrowana kamieniami w zagrodzie z Izdebna

9 stycznia 2023

Studnie wiejskie


Czytaj dalej
67830
Wszystkich odwiedzin
Strony internetowe i pozycjonowanie Google
  • BIP
  • Facebook
  • Instagram
  • YouTube
  • Mapa strony
0
  • Brak dostępnych tłumaczeń dla tej strony