Wernisaż wystawy rzeźb Edmunda Szpanowskiego – relacja

„Czarne Damy, Szpanerki i inne Osobliwości. 40 lat pracy twórczej Edmunda Szpanowskiego” – to tytuł nowej wystawy w sierpeckim Ratuszu, której wernisaż miał miejsce 26 października 2012 roku. Licznie przybyłych gości powitał Dyrektor Muzeum Wsi Mazowieckiej w Sierpcu-  Jan Rzeszotarski, który również przybliżył sylwetkę i twórczość bohatera dzisiejszej uroczystości Edmunda Szpanowskiego. Następną częścią gali było wręczenie panu Edmundowi medalu „ Pro Domo Sua” im. Prokopa i Feliksa Sierpskich – budowniczych Sierpca, przyznawanego od 2007 roku przez Zarząd Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Sierpeckiej, zauważonym przez siebie osobom, które w swej działalności dla pomnożenia dobra wspólnego naszej małej ojczyzny opierają się przede wszystkim na siłach lokalnego środowiska. Wręczenia medalu dokonali prezes Zdzisław Dumowski oraz członkowie zarządu Ewa Nowakowska i Jan Rzeszotarski, a muzycy z Miejskiej Młodzieżowej Orkiestry Dętej odegrali Hejnał Miasta Sierpca oraz sygnał Tusz.

Następnie głos zabrał Edmund Szpanowski, wyraźnie wzruszony podziękował wszystkim przybyłym gościom, szczególnie rodzinie i przyjaciołom. W końcowej części oficjalnej głos zabrali koledzy i przyjaciele, którzy przyjechali na wernisaż z całej Polski, gratulowali mu osiągnięć i życzyli  dalszych owocnych lat pracy.

Oficjalnego otwarcia poprzez przecięcie wstęgi dokonał Edmund Szpanowski wraz ze swoją małżonką Alicją (z którą 40 lat temu brał ślub w budynku Ratusza) i mamą Elżbietą. Następnie wszyscy goście udali się do sal wystawowych by podziwiać bogaty dorobek artystyczny autora kolekcji.

Na ekspozycji zostały zaprezentowane  rzeźby i płaskorzeźby od małych form kapliczek przydrożnych, do monumentalnych przedstawień o zróżnicowanej tematyce. Znaleźć wśród nich można zarówno figury religijne, baśniowe, etniczne, historyczne, jak również przedmioty użytkowe o różnorodnym przeznaczeniu. Wykonane zostały różnymi technikami, w wielu gatunkach drewna i w kamieniu. Wystawę podzielono na cztery główne kategorie tematyczne. W pierwszej sali prezentowane zostały  prace o tematyce sakralnej, wśród których znajduje się maleńka kapliczka, pierwsza rzeźba wykonana przez autora w 1972 roku, praca, od której rozpoczęła się przygoda Edmunda Szpanowskiego z drewnem i dłutem. Drugą kategorią tematyczną wystawy są kobiety i ich oblicza. Jest to najbogatsza i obdarzona przez autora największym sentymentem część kolekcji. Pokazane tu rzeźby wykonane są z niezwykłą dbałością o każdy szczegół, a jak mówi sam artysta, najbardziej dumny jest z prac, którym poświęcił najwięcej pracy i czasu. Kolejną część ekspozycji stanowią tzw.„Szpanerki” – określenie to wymyślił sam twórca. Prace te są niezwykle oryginalne i nie sposób spotkać je nigdzie indziej. Wykonywane są techniką znaną i uprawianą tylko przez Szpanowskiego. Ekspozycję zamykają „Osobliwości” – rzeźby nie mieszczące się w żadnej z trzech prezentowanych wcześniej kategorii z pracami wykonanymi często w zwykłych korzeniach, znalezionych przypadkowo w różnych zakątkach kraju. Nie odbierając im naturalnego kształtu i piękna, poprzez wyrzeźbienie drobnych elementów, nadał swoim dziełom niepowtarzalny charakter. Wystawa została wzbogacona prezentacjami multimedialnymi oraz fotografiami, prezentującymi świat przyrody. Świat z którego artysta czerpie inspiracje do realizacji swojej największej pasji – rzeźbiarstwa. Jest to zamiłowanie, którym poprzez tę wystawę może podzielić się z innymi. Zachęcamy wszystkich do zwiedzania wystawy już od 27 października 2012 roku, wierząc, że spotkanie z twórczością Edmunda Szpanowskiego będzie dla państwa niezapomnianym przeżyciem estetyczno-artystycznym.

Edmund Szpanowski urodził się w1950 roku. Mieszkaniec Sierpca. Były żołnierz zawodowy, policjant oraz instruktor do spraw plastyki w miejscowym Domu Kultury, będący już na zasłużonej emeryturze. Mąż, ojciec i dziadek w jednej osobie. Sztuka i możliwość tworzenia stanowią dla niego pewnego rodzaju wzlot duchowy, są radością życia. Tworzenie daje mu poczucie wolności oraz prawo do własnej interpretacji tego, co go otacza, do kreowania własnej rzeczywistości. Jest twórcą, który pozostaje w zgodzie z wewnętrznym odczuwaniem umiłowania sztuki, sięgającym po własne formy wypowiedzi artystycznej. Mimo tego, że jest rzeźbiarzem niezwykle twórczym i pracowitym nie wykonał jeszcze rzeźby „życia”. Rzeźbienie  jest jego pasją, stylem życia, ujawnieniem osobowości, próbą charakteru, darem tworzenia.  Uczestnik około 250 plenerów ogólnopolskich i międzynarodowych, w tym zagranicznych. Swoje rzeźby prezentował na ponad 200 wystawach zbiorowych i 22 wystawach indywidualnych w kraju i za granicą. W roku 2009 prezentował swoje prace na międzynarodowej wystawie w Muzeum Narodowym w Warszawie. W 2011 roku brał udział w mistrzostwach Czech i Słowacji w szybkim rzeźbieniu, gdzie zajął III miejsce.  Otrzymał wiele nagród i wyróżnień w tym nagrodę rangi ministerialnej. Chętnie bierze udział w działalności charytatywnej. Od 10 lat fundator nagrody „ Grand Prix” Festiwalu Zespołów Kameralnych Szkół Muzycznych I i II stopnia Regionu Mazowieckiego.

      Żyję aby rzeźbić, rzeźbię by żyć – motto Edmunda Szpanowskiego